BB

Ngayong araw yung death anniversary ng pinsan ko na sobrang malapit sa puso ko. Napakaemosyonal ko today. Pagkagising ko kanina, sakto tumawag yung bf ko tas shinare ko yung daily devotion lalo pa today is Sunday. Para sa araw na ito, it’s all about free gift which is God’s love. Be thankful din sa mga taong mahal ka. At the same time, I guess may a n x i e t y a t t a c k ako sa di ko maipaliwanag na labolabong dahilan. I’m trying to be calm gaya ng paghinga ng malalim at idivert sa pamamagitan ng panonood ng movies at episodes na gusto ko pero kung ano ano mga pumapasok sa isip ko. Gaya kanina, ang tagal ko na pinapanood yung mga ladies na naghahanap at nagsusukat ng wedding gowns tas di ko alam kinakausap na pala ako, nakatulala na pala ako. Mapapa Ha? na lang ako. Ngayon gabi naman, nagdidinner kami family ko, maluhaluha ako, tas nanonood kami ng romcom movie and yet umiiyak ako. Buti wala nakakita, ang labo ko. This anxiety na I’ve been battling for some time now, patungkol sa buhay, trabaho, sa karanasan, hay ewan. May moments na ganito ako ngayon eh. Kahit ano gawin ko, hindi ko maiwasan. I am beyond thankful for God’s love. Sobrang naooverwhelm ako at the same time sa pagmamahal nya sa akin. Ganun pa man, kakapit ako sa kanya. Aalisin ang takot at pangamba. Hindi pagagapi. Whew!

Btw, kahapon nagpadala yung bf ko ng sweet treats na gusto ko. Sobrang naappreciate ko effort nya para sa monthsary namin. Nagpabake pa talaga siya sa kakilala nya. Alam nya na nagpapapayat ako dahil isa sa dahilan eh para di tumaas bloodsugar ko dahil nakakakita ako ng pagbabago sa katawan ko, natuwa naman ako na nagpaalam muna siya few days bago  araw na ipadala sakin ito. Salamat, Ginoo at sa mensahe mo na keso. Hahahaha Tatawa tawa lang ako, pero sobrang nagagalak ang puso ko sa sinabi mo at ipinagpapasalamat ko lahat ito kay God. Lahat ng papuri ay para sa’yo, Panginoon. Have a blessed Sunday, everyone! 

(o’.’o)

Isaw the sign

Gaano kaigsi ang buhay kung kayat pakahalagahan. 

Isang aksidente ang naganap. Nabilaukan ako ng isaw ng baboy. Nginuya ko naman pero bumara pa rin. Hindi ko malilimutan na pangyayari. Dahil di ko malunon, di ko mailabas sa pamamagitan ng pagubo. Hanggang sa di na ako makahinga. Di ako sumuko para maclear ang airway ko kundi ewan ko na. Hay. Imagine, ilang segundo lang yun pero sobrang halaga. Buhay pa po ako. Salamat po. 

Anong reaksyon ni bf ng kinwento ko pagkauwi ko? Di ko mawari kung nagaalala, dismayado o natatawa. 

Bf: Chew your food well.

Me: Noted. Hahaha

(o’.’o)

Ayos, tol

May kumatok sa room ko, tas nagulat ako, kuya ko karga pamangkin ko. Matapos ang halos isang buwan na hindi pagpapansinan sa hindi ko malaman na dahilan, eto na nga. I guess, bati na kami? Hahahaha

Mas tumatanda ako, mas ayaw ko na ng drama. Mas pipiliin ko na iparamdam ang pagmamahal sa mga taong nananatili at wag na habulin o hayaan na ang mga nangiwan. Hindi dahil sa galit o ano pa man, kundi dahil nararapat rin ako na sumaya.

Sabi ko sa sarili ko, kahit pa kuya ko siya, wala na ako pakielam kung di kami magusap hanggang sa pagtanda. Hindi ko rin siya kakausapin hindi dahil sa wala akong kwentang kapatid bagkus dahil yun ang gusto nya. Ang huwag ako pansinin o kausapin o kung ano man yun. Hahaha Naalala ko 3 beses ko siya inapproached para magsmall talk lol tapos ang cold ng treatment nya, hanggang sa hindi ko na ulet siya kinausap muli. Chill lang naman ako dahil wala ako maalala na nagawa kong mali sa kanya. Hindi ko na para ipagsiksikan ang sarili ko sa mga tao kahit pa kapamilya ko yan. Hindi na ako yung gaya ng dati na gusto palaging ayusin ang bagay bagay. May mga bagay na hindi na maaayos o kailangan ng sapat na panahon upang magkaayos. At kung di magkakaayos, mabuhay ng matiwasay kanya kanya. Walang away bagkus respeto sa kanya kanyang desisyon. Ganoin na ako ngayon.

Natutuwa naman ako sa pagkakaayos namin ng kuya ko. Mahal ko siya at kapatid ko siya - hindi na magbabago yun, magkausap man kami o hindi, walang halong kundisyon. Labyu, kuya!

(o’.’o)

Napadaan lamang

Habang tumatanda ako, mas gusto ko na lamang ang tahimik na buhay. Kahit iilan lang na tao sa buhay ko na nagsstay, masaya na ako dun. Ayoko na ng toxic at kumplikadong relasyon mapa kung kaninuman. Mabuhay ng mapayapa, ganoin. Sobrang grateful ako sa mga iilan na taong pinipili ako sa araw araw. Minsan hindi talaga maiiwasan ang problema o mga paepal na tao, ganun pa man mas natutunan ko na kailangan piliin talaga ang issues na papatulan. Huwag sayangin ang enerhiya. Para sa mga taong nakasakit, kapatawaran para sa lahat at para na rin sa aking sarili. Hangad ko ang kasiyahan ng bawat isa. Mabuhay ng matiwasay kanya kanya. Tama na ang drama. Artiarti. Hahahaha

Ganito na lang, magpakabusy ka, oo, ikaw na nakakabasa, hayaan mo na ang buhay ng iba. Saan ako busy? Sa pagluluto. Huy, masarap daw baked macaroni ko. Kailan kaya ako magkakaoven para makaluto pa ng iba pang pangkain. Oven toaster lamang gamit ko ngayon eh. Hahaha

Sa lahat ng makakabasa neto. Ingat palagi. Naway malampasan natin ang pandemya na ito at iba pang dagok sa buhay. Aja!

(o’.’o)