u n w e l l

Mula ng lumipat ako November palagi ako may sakit kada buwan. Halos buong November nga ata may sakit ako. Buti gumaling din. December nagkasakit din ng ilang araw. Ngayong January, may sakit na naman. Pero inilalaban ko pumasok araw araw dahil bago lamang ako. Kahit masama na pakiramdam, lalaban dahil 1 week din wala kasama namin, 2 lang kami maiiwan at ayoko naman siya maiwan mag-isa sa trabaho. Mula Lunes pa hindi maayos pakiramdam ko. Bigla ako nilagnat. Masakit na pangangatawan. Pero sumakit din kasi ipin ko eh. Tapos red alert nung hapon rin na yun. Kinagabihan, uminom ako ng gamot. Tas tuesday masakit pa rin katawan pati ipin at pakiramdam ko mainit pa rin ako tapos nanunuyo lalamunan ko. Masakit ulo ko o yung para bang may sinusitis pati mata ko masakit nung Wednesday.  Kanina thursday sinipon na ko nung umaga. Ngayon medyo masakit pa rin ulo ko. Bigla ako nakakaranas ng pagkapaos minsan kapag nagsasalita. Ang gulo pakiramdam ko. Pero mas okay na to kaysa nung mga nakaraang araw. Sana tuluyan na ako gumaling. Ang hina ng panlaban ko ngayon kaya sana malampasan ko.

Sabi ko pa naman sa sarili ko netong nakaraan kung deserve ko ba magulong mundo na ito.. pero ngayon, pagalingin ninyo na po muna ko, ayoko pa po mategi.. hay. pero kung ano po will nyo. Ganun pa man, nagpapasalamat sa kada araw na binibigay sa akin upang manatili.

Sa trabaho ko ngayon at sa nakapaligid sa akin na puno ng iba't ibang emosyon, mas pahahalagahan mo ang buhay. Masweerte

Tsaka ikaw sa nagbabasa neto, kung meron man, pahalagahan ang kalusugan mo. Mahirap magkasakit, lalo pa kung walang magaalaga sa iyo. Laban sa buhay, ayt?

Ngapala, napili ko na mga damit mas konti na kumpara sa dati. Di ko na nasunod 10 shirts pangalis tho pero, less 20 haha and tinatry ko magsuot lang ng same shirt few shirts para isang araw maidispatsa ko na yung mga itinira kong hindi ginagamit. So far, maayos naman ang pagsosolo. 

(o'.'o)

Pumili ka ng iilan.

Sa Sabado tuluyan na akong magsolomode muli. Solo room lang. Yung pinto sa labas ng tinitirhan ko dito sa manila. Ibinigay ko na muna sa pamangkin ko kwarto ko. Buti bakante tong isa. Salamat po sa nagpastay sa akin. Dumating na yung rack na inorder ko. Last week nalinis na yung room eh. So today, naiaset up na yung rack. Ilang black shirts na agad nakita ko. Bukas ikakalat ko damit ko at nakapagdesisyon na ako. Mamimili ako ng mga ititirang damit. Ipapamigay ang aalisin. 10 o less pa na damit na pangitaas na pangalis, 5 na pambaba (shorts o pantalon o palda pa yan) at 10 o less pa damit na pambahay lang ititira ko. 5 jackets. Panglangoy ko. Mas konti, mas okay sa akin. Pipiliin ko rin sapatos ko. Magtitira ng 5 (magkasama na sapatos at tsinelas dun). Nakaorder na rin ako lagayan undergarments, hinihintay na lang. Bakit ko ginagawa to? Siguro kasi pagod na ko.  Charot! Seryoso, hindi na ako naeengganyo sa panlabas na kasuotan. Ako to ha, side ko to. Tsaka may isang tao na bagong kakilala na naging inspirasyon ko din sa ganitong ganap. Tapos wala pa siyang pake. Yung di kailangan magpaimpress o magpacool, ganun. Naastigan ako. Dati ko pa naman gusto na simulan magbawas ng gamit, mas napush lang ako ngayon. Naisip ko nga, kahit nga paulet ulet ako magplain black shirt tuwing aalis, ayos lang sa akin, wala akong pakielam. Kaso ayoko naman palitan mga damit ko at nanghihinayang ako gumastos. Tipid mode 2020 ako. Iwas tingin din ng damit sa mall. Weakness ko pa naman ngayon damit na may earth tone. Haha pero no no no! Tsaka sa June, kailangan ko kasi makabili aircon. At dapat magkapagtravel this year kaya wala ako budget sa extra na damit. Balitaan ulet kita sa kalalabasan nito. Donation ang pagdadalhan ng damit na hindi mapipiling itira.

Kung tatanungin mo kung kamusta ako, uhm eto humihinga at patuloy na nagpapakatatag sa mundong ito.

(o'.'o)

P a d a y o n 2 0 2 0

Ang tindi ng 2 0 1 9 sa akin. Ang daming pagpagbabago na naganap. Ang daming emosyon na lumabas. Pagbabago pagdating sa pagkakaibigan, sa trabaho at sa pagkatao. Sa lahat ng ito, hindi malilimutan ang mga natutunan na siyang huhulma sa akin. Kakalimutan na ang sakit ng nakaraan.. P a d a y o n.

Ngapala, nagsimula na akong lumabas muli. Matapos ang 4 na taon, binigyang tiyansa muli ang sarili at ang mga lalaking GP. charot! HAHAHA uhm nagenjoy naman ako sa unang labas bago matapos ang taong 2 0 1 9. Lakas makababae. Nakakatuwa rin sa pakiramdam na may nakakausap na muli. Bagong kakilala. Bagong kaibigan o pwede ding harotharot kapag may time. Huli na ba ako? Ewan ko. Basta ang alam ko ineenjoy ko ito. Palagi ko naman sinasabi na ang para sa akin ay hindi ako lalagpasan at hindi ko kailanman mamimintisan. :)

(o'.'o)