Miss ko na kuya ko. Ang message nya lang, "Oo punta ka dito" pero yung luha ko ngayon ayaw paawat. Miss na miss ko na siya. Ang kuya ko na suplado pero alam ko mahal niya ako. Ang tagal na, pero hindi pa rin kami magkasama. Sana isang araw, magkasama na tayo.
Maiba tayo, kanina nagbabasa ako ng group chat, kasama ang iba pang kamaganak, masaya ako na nagplaplano na sila para sa outing, not knowing na ako struggling. Masaya ako na nakikita sila na masaya. Hindi ko para sapawan ang trip nila na yan. Masyado akong pipe sa ibang tao pagdating sa nararamdaman ko. Pakiramdam ko kasi hindi mahalaga, kaya sinasarili ko na lang. Alam kong walang importansya sa iba. Alam ko naman na walang makikinig eh. Ayoko din naman na iisipin pa ko ng iba. Pero alam mo bebeblog, iyak na iyak na ko mula kanina pa. Hindi ko alam paano ko tatapusin ang suliranin na to, na biglang naging kumplikado. Nakakaiyak kasi dapat naman talaga hindi, pero pinahihirapan ako.
Struggling self. Struggling saan? Sa work. Sa buhay buhay.. pero one day at a time. Kakayanin ko. Malalampasan ko to tama? Walang sukuan dba?! Kayaaaa!
Ngapala, ang nararanasan ko ngayon + magiisang linggo na masakit likod ko, sa way ata ng higa, masaki talaga. Hirap gumalaw so kaya ewan ko naaaaa! Pain pa more. :(
Aja Hex? Labblabb ko kayo lahat.
(o'. 'o)